Etno-selo “Stanišići”, kod Bijeljine, oaza mira i svevremenosti koja je godišnje, u proteklih 17 godina, primala od 800.000 do milion posjetilaca, danas je uglavnom pusta.
Menadžer Etno-sela Miloš Stanišić rekao je da je situacija zabrinjavajuća jer je ove godine broj gostiju minimalan, odnosno, ne očekuje se da će ih biti ni upola kao u vrijeme prije virusa korona.
“Polako smo, ne samo mi nego i drugi ugostitelji u Republici Srpskoj, počeli da gubimo nadu. Situacija je alarmantna, posebno kad se ima na umu da smo sada već u avgustu, a jul i avgust su najjači mjeseci u ugostiteljstvu”, izjavio je za Srnu Stanišić, koji je i član Udruženja ugostitelja Republike Srpske.
On navodi da se očekivalo da će pomoći turistički vaučeri koje je obezbijedila Vlada Srpske, kojoj u svakom slučaju zahvaljuje.
“Ipak, to se nije dogodilo, iako ljudi mogu da ih koriste. Nama se nisu pokazali kao način da privučemo goste i do sada smo ih iskoristili tek 12. Ne postoji veliko interesovanje za vaučere, a iz kog razloga ne znam – da li su ljudi uplašeni zbog pandemije ili je nešto drugo u pitanju”, ističe Stanišić.
On je uvjeren da će Republika Srpska u narednom periodu preduzeti sve da pomogne turizam i da neće dozvoliti posrnuće ove grane privrede.
Stanišić kaže da je ovo etno-selo “turistički biser”, nastalo iz ideje i želje vlasnika i direktora Borisa Stanišića da prenese dio atmosfere rodnog sela u ravnu Semberiju.
“Došao je ovdje sa tom željom i vizijom i rekao da tu vidi nešto drugo i sve ono što ga podsjeća na rodni kraj”, kaže Stanišić i napominje da je sve počelo sa jednim restoranom.
Danas, u kompleksu postoje dva hotela sa pet zvjezdica, dvadesetak bungalova-kućica, te nekoliko izložbenih kućica u kojim se najbolje vidi “duh prošlosti i starine”, vodenice…
Tu su sada i picerije, fudbalski tereni, dječija igrališta otvorenog i zatvorenog tipa, velnes i spa centar na 3.500 metara kvadratnih, bazeni zatvorenog i otvorenog tipa, vozić koji prolazi kroz selo…
Kapaciteti ovog etno-sela su 360 mjesta, a posjetioci, kaže Stanišić, uglavnom više vole smještaj u starim kućicama-bungalovima.
“Kompleks je iz godine u godinu rastao i svako ko njim prošeta može da osjeti mir i duh prošlosti na jednom mjestu, da šeta kraj jezera, labudova, srna”, rekao je Stanišić.
On napominje da je u Etno-selu izgrađen i Manastir Svetog Nikole, koji sada pripada Srpskoj pravoslavnoj crkvi, a koji je porodična zadužbina Stanišića na koju su ponosni.
Manastir je u središtu Etno-sela, sija sa najvišeg brda i ne može se, kaže Stanišić, doći, a da se ne vidi i da se ne čuju zvona.
“Ovdje su na početku najbrojniji gosti bili iz Srbije, ali danas su to posjetioci iz cijelog svijeta, Evrope, Saudijske Arabije, Kine… Međutim, svi najavljeni dolasci, gostovanja, vjenčanja otkazani su zbog pandemije virusa korona u cijelom svijetu”, navodi Stanišić, sin osnivača, direktora i vlasnika Etno-sela “Stanišići”.
Miloš je ponosan na uspjeh i realizaciju zamisli oca da dio svog rodnog kraja prenese u Semberiju.
